De pandemie zorgt voor lastige dilemma’s. Daar weet Esther den Besten, IC-verpleegkundige bij Gelre Apeldoorn en Gelre Zutphen, alles van. Tijd is schaars, merkt Esther ontdaan op. Esther: “Als er op de IC een heel zieke patiënt binnenkomt, springen veel collega’s bij. Dat is logisch, maar dan hebben we minder tijd voor patiënten die aan de beterende hand zijn.” Die laatste groep patiënten, zogenaamde ‘langliggers’, heeft hulp nodig om actiever te worden. De IC-verpleging haalt ze bijvoorbeeld uit bed, zodat ze hun ledematen kunnen bewegen. Soms komt Esther tijdens haar dienst niet aan deze patiënten toe. Esther: “Dan voel ik me tekortschieten.” Collega’s ervaren hetzelfde probleem.
Werk is niet alles
Tijdens de eerste COVID-19-golf meldde Esther zich altijd als er te weinig mankracht was. Nu niet meer. Esther: “Als ik extra ga werken, wanneer zie ik dan mijn kinderen of mijn man?” De vraag wat verder belangrijk voor haar is, beantwoordt Esther met “mijn familie”. Esther: “Het gaat niet enkel om werken, er zijn zo veel mooie dingen in het leven.”