INTERVIEW | VERPLEEGKUNDIGE SPOEDEISENDE HULP

Arend Koster: “Samen tegen een onzichtbare vijand”

“In het begin ben ik wel een week in shock geweest. Het was alsof het om ons heen oorlog was. Oorlog tegen een ongrijpbare vijand, een levensgevaarlijk virus. De adem van de duivel.” Arend Koster is verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp (SEH).

Voorbereid

“De SEH’s zijn de laatste jaren landelijk getraind op chemisch, biologisch, radiologisch en nucleair gebied. We waren dus enigszins voorbereid op een situatie als deze. Vanaf half maart werd duidelijk wat er op ons afkwam en ging de SEH in crisisstand. Een rode lijn over de vloer scheidde de ‘schone’ (niet van corona verdachte) patiënten van de ‘vieze’ kant en er werden allerlei materialen aangerukt. We werkten in beschermende pakken.”

“Wat mij vooral bijblijft? Het enorme aanpassingsvermogen.”

Hulp

De SEH kreeg er tijdens de crisis taken bij, zoals bloedprikken en de röntgenapparatuur instellen voor longfoto’s. Arend: “Gelukkig kwam er van alle kanten hulp. Mensen van de stilgelegde dagverpleging gaven materialen aan en personeel van de operatiekamers bood ondersteuning. En vergeet de hulp van de schoonmakers niet, die hebben echt een topprestatie geleverd! Al die ondersteuning van mensen die normaal nooit op de SEH werken, was heel prettig. Hoewel iedereen uit z’n comfortzone werd gehaald en anders moest werken dan normaal, deden we de klus echt samen. Het enorme aanpassingsvermogen van iedereen, dat blijft me bij.”

Gewenning

Arend heeft de tweede golf heel anders ervaren. “De saamhorigheid van het begin is er nog, maar inmiddels zijn we inmiddels aan de situatie gewend geraakt. Het nieuwe, onbekende en enge heeft plaatsgemaakt voor routine.” Het vertrouwen in de voorschriften en kleding speelde daarin een belangrijke rol. “Die bleken ons goed te beschermen.” Andere verschillen met de eerste golf: “COVID-patiënten waren vaak minder ziek dan de patiënten in het voorjaar, en werden op de afdeling niet meer helemaal apart van de rest gehouden. De hulp door collega’s van de OK werd vervangen door hulp van mensen van een uitzendbureau. Maar het belangrijkste verschil is wel dat we in de tweede golf weer veel ‘gewone’ spoedpatiënten hadden.”