Ode aan John en Bako
De Gelderlander roept lezers op verhalen te delen over verpleegkundigen, die zij in hun hart hebben gesloten. Collega’s John Peringa en Bako Sorany krijgen een ode.
John en Bako
Mijn vader, Henk Hendriksen, heeft vijftien jaar lang geleden aan hartfalen. Deze grote, sterke, sportieve brandweerman moest steeds meer aan kracht inleveren, al verzette hij zich er met hand en tand tegen. Vanaf medio 2013 volgde opname na opname. Alle verpleegkundigen van de afdeling Hartbewaking in Gelre ziekenhuizen Apeldoorn behandelden hem goed, maar John Peringa en Bako Sorany toonden zich van onschatbare waarde in de laatste twee jaar van mijn vaders leven. Hun warme, persoonlijke aanpak en zelfs hun stevige knuffels op moeilijke momenten, blijven ons altijd bij.
Zij namen de tijd om naar mijn vaders zorgen te luisteren in de tijd die hem restte. Als Johns dienst erop zat, op afdeling B4 van het ziekenhuis, kwam hij gedag zeggen. Hij knuffelde pa en zei dat hij áltijd mocht bellen. Ook voor Bako was niets te veel. Mijn vader is in de vroege ochtend van 7 april 2015 in alle rust overleden, met zijn gezin om hem heen. Zijn hart pompte nog voor 3 procent. John en Bako vingen ons die ochtend op de gang op. Ook hun verdriet was voelbaar.
Voorafgaand aan de Dag van de Verpleging deed De Gelderlander een oproep aan lezers om verhalen te delen over verpleegkundigen, die zij voor eeuwig in hun hart hadden gesloten. De Gelderlander selecteerde van de honderden brieven, 15 inzendingen, waaronder die over onze collega's John Peringa en Bako Sorany. Laatstgenoemde staat op de foto boven dit artikel.